Alfred Urbański
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Data urodzenia | 13 stycznia 1899 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 10 września 1983 | ||
Członek Rady Trzech | |||
Okres | od 30 listopada 1969 | ||
Przynależność polityczna | Polska Partia Socjalistyczna | ||
Poprzednik | |||
Premier Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie | |||
Okres | od 18 lipca 1972 | ||
Przynależność polityczna | Polska Partia Socjalistyczna | ||
Poprzednik | Zygmunt Muchniewski | ||
Następca | Kazimierz Sabbat | ||
|
Alfred Urbański (ur. 13 stycznia 1899, zm. 10 września 1983) – polski szlachcic, ekonomista oraz działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, prominentny aktywista polityczny na uchodźstwie.
Ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie[1]. W trakcie studiów był między innymi współzałożycielem Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich[2]. Po uzyskaniu aplikantury pracował na terenie Wileńszczyzny i Nowogródczyzny, między innymi jako adwokat w Mołodecznie. W czasie wojny, jak wielu Polaków z Kresów, znalazł się w głębi Związku Radzieckiego. Tam, po ogłoszeniu amnestii, dotarł do Kujbyszewa do tworzącej się armii polskiej. Dbał tam między innymi o odpowiednie reprezentowanie mieszkańców Wileńszczyzny[3]. Po wojnie przebywał na emigracji w Londynie. W latach 1969–1972 był członkiem Rady Trzech (organu uznającego się za zbiorową głowę państwa i będącego w opozycji do prezydenta Augusta Zaleskiego). W latach 1972–1976 pełnił funkcję premiera rządu RP na uchodźstwie. Gabinet pod kierownictwem premiera Alfreda Urbańskiego został sformowany 18 lipca 1972. Premier złożył dymisję 15 grudnia 1973.
Zmarł 10 września 1983 w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury, obok swojej żony Janiny (1912–1980)[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kierownictwo obozu niepodległościowego na obczyźnie 1945–1990, red. A. Sykuta, Londyn 1996, s. 158. (Materiały do dziejów polskiego uchodźstwa niepodległościowego, Tom 3)
- ↑ W. Szełkowski, Klub Włóczęgów Wileńskich, Wilno 1999, s. 53
- ↑ S. Kot, Listy z Rosji do Gen. Sikorskiego, Londyn 1955, s. 264
- ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-05-18] (pol.).
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
- od listopada 1918 (po odzyskaniu niepodległości jako republika)
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |