Archeotyris
Archaeothyris florensis | |||
Reisz, 1972 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | synapsydy | ||
(bez rangi) | Eupelycosauria | ||
Rodzina | Ophiacodontidae | ||
Rodzaj | Archeotyris | ||
Gatunki | |||
| |||
| |||
|
Archaeothyris – rodzaj jednego z najstarszych znanych pelykozaurów. Za starszego uważa się jedynie klepsydropsa oraz protoklepsydropsa, ale zły stan zachowania szkieletu tego drugiego nie daje nam pewności.
Archaeothyris żył w środkowym karbonie (około 320 milionów lat temu)[1][2]. Jego szczątki odkryto na terenie Nowej Szkocji w Kanadzie, w pobliżu miejsc odnalezienia skamieniałości najstarszego znanego owodniowca, Hylonomusa i jednego z najstarszych poznanych diapsydów o nazwie Petrolakozaur. Także czas występowania tych zwierząt był dość zbliżony.
Zwierzę zamieszkiwało bagna, obecne w karbonie na terenie Nowej Szkocji.
Archaeothyris miał wraz z długim ogonem 50 cm długości. Posiadał on mocne szczęki, które potrafił zapewne otwierać szerzej niż pierwotne owodniowce, oraz mocno zaciskać. Wyposażone były one w zestaw ostrych zębów o ujednoliconym kształcie, lecz zróżnicowanej długości. Ich wygląd świadczy, że zwierzę było drapieżnikiem. Wiemy, że u późniejszych pelykozaurów, będących być może potomkami Archaeothyris, nastąpiło dalsze zróżnicowanie uzębienia.
Uważa się, że Archaeothyris był najstarszym członkiem rodziny Ophiacodontidae, do której należał późniejszy Ophiacodon.
← mln lat temu Archeotyris | ||||||||||||
Prekambr ←4,6 mld | Kambr 541 | Ordowik 485 | Sylur 443 | Dewon 419 | Karbon 359 | Perm 299 | Trias 252 | Jura 201 | Kreda 145 | Paleog. 66 | Ng 23 | Q 2 |
Przypisy
- ↑ Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College, t. 143, Cambridge, Mass: The Museum, 1972 [dostęp 2023-12-02] .
- ↑ ArjanA. Mann ArjanA., Ryan S.R.S. Paterson Ryan S.R.S., Cranial osteology and systematics of the enigmatic early ‘sail-backed’ synapsid Echinerpeton intermedium Reisz, 1972, and a review of the earliest ‘pelycosaurs’, „Journal of Systematic Palaeontology”, 18 (2), 2019, s. 529-539, DOI: 10.1080/14772019.2019.1648323 [dostęp 2023-12-07] (ang.).
Bibliografia
- http://www.enchantedlearning.com/subjects/dinosaurs/glossary/indexa5.shtml
- https://web.archive.org/web/20070524221246/http://www.palaeos.com/Vertebrates/Units/Unit390/390.300.html
- EoL: 4530656
- GBIF: 4819426
- identyfikator taksonu Fossilworks: 38885