Daihatsu Zebra
Daihatsu Zebra – samochód osobowo-dostawczy typu mikrovan klasy najmniejszej produkowany pod japońską marką Daihatsu w latach 1985 – 2007.
Pierwsza generacja
Daihatsu Zebra I | |||
Producent | Daihatsu | ||
---|---|---|---|
Zaprezentowany | Sierpień 1986 | ||
Okres produkcji | 1986 – 1996 | ||
Miejsce produkcji | Dżakarta | ||
Następca | Daihatsu Zebra II | ||
Dane techniczne | |||
Segment | mikrovan segmentu A | ||
Typy nadwozia | 5-drzwiowy mikrovan | ||
Skrzynia biegów | 5-biegowa manualna | ||
Napęd | |||
Długość | 3935 mm | ||
Szerokość | 1560 mm | ||
Wysokość | 1860 mm | ||
Rozstaw osi | 2080 mm | ||
Dane dodatkowe | |||
Pokrewne | Daihatsu Hijet | ||
Konkurencja | Suzuki Carry | ||
|
Daihatsu Zebra I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1986 roku.
Model Zebra opracowany został przez Daihatsu w połowie lat 80. XX wieku specjalnie z myślą o rynku indonezyjskim, stanowiąc odpowiedź na dynamicznie rozwijający się w tym kraju rynek niewielkich samochodów osobowo-dostawczych[1].
Samochód powstał na bazie oferowanego m.in. w Japonii modelu Hijet, będąc jego wydłużoną wersją pod kątem rozstawu osi oraz tylnego zwisu[1]. Ponadto, indonezyjskie Daihatsu Zebra pierwszej generacji wyróżniało się oryginalnym projektem przedniej części nadwozia.
Za główną jednostkę napędową, z którym model Zebra był oferowany, Daihatsu obrało 1-litrowy silnik benzynowy zapożyczony z pokrewnego mikrovana Hijet[2].
Sprzedaż
Samochód produkowany i oferowany był głównie z myślą o rynku indonezyjskim. Do dyspozycji nabywców było nie tylko podwozie do zabudowy i pickup ze skrzynią, jak i osobowy van oraz minibus[1]. Poza rodzimym rynkiem, Daihatsu Zebra oferowane było także na eksport do Wietnamu[3].
Silniki
- L4 1.0l Wankel
- L4 1.2l Wankel
Druga generacja
Daihatsu Zebra II | |||
Inne nazwy | Daihatsu Citivan | ||
---|---|---|---|
Producent | Daihatsu | ||
Zaprezentowany | Kwiecień 1995 | ||
Okres produkcji | 1995 – 2007 (Indonezja) | ||
Miejsce produkcji | Dżakarta | ||
Poprzednik | Daihatsu Zebra I | ||
Następca | Daihatsu Gran Max | ||
Dane techniczne | |||
Segment | mikrovan segmentu A | ||
Typy nadwozia | 5-drzwiowy mikrovan | ||
Skrzynia biegów | 5-biegowa manualna | ||
Napęd | |||
Długość | 3835–4052 mm | ||
Szerokość | 1560–1770 mm | ||
Wysokość | 1825–1892 mm | ||
Rozstaw osi | 2070–2080 mm | ||
Masa własna | 990–1405 kg (Van) | ||
Dane dodatkowe | |||
Modele bliźniacze | Perodua Rusa | ||
Konkurencja | Suzuki Carry | ||
|
Daihatsu Zebra II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1995 roku.
Druga generacja modelu Zebra została opracowana w połowie lat 90. XX wieku jako konstrucja specjalnie dla rynku indonezyjskiego i państw Azji Wschodniej, przyjmując charakterystyczne obłe proporcje z jednobryłowem nadwoziem o długim przednim zwisie i silnikiem umieszczonym pod fotelami. Samochód zyskał przydomek Espass[4].
Samochód ponownie oferowany był zarówno jako dostawczy lub osobowy van i furgon, a także pod postacią podwozia do zabudowy lub skrzyniowego pickupa.
Gamę jednostek napędowych utworzyły małolitrażowe, czterocylindrowe, szesnastozaworowe silniki benzynowe o pojemności 1,3-litra, 1,5-litra lub 1,6-litra. Dostępne były wyłącznie z pięciobiegową manualną przekładnią biegów[5].
Produkcja pojazdu zakończyła się w październiku 2007 roku po 12 latach rynkowej obecności, a następcą Zebry zostały dwa zupełnie nowe modele - Gran Max i Luxio[6].
Sprzedaż
Głównym rynkiem dla Daihatsu Zebry drugiej generacji był wewnętrzny rynek indonezyjski, gdzie na przestrzeni 12 lat produkcji samochód zdobył tytuł trzeciego najpopularniejszego modelu japońskiego producenta w tym kraju[6]. Samochód zmagał się z awariami układu elektrycznego, które przysporzyły mu negatywnej reputacji[7].
Poza Indonezją, samochód był produkowany i oferowany także w Malezji z myślą o rynkach Azji Wschodniej, gdzie oferowano go pod nazwą Daihatsu Citivan[8] dla odmiany van oraz jako Daihatsu Hijet Maxx w przypadku wariantu pickup[9].
W latach 1998–2003 Daihatsu Zebra jako skrzyniowy pickup oraz osobowy van produkowane było również na licencji w Chinach przez tamtejsze przedsiębiorstwo Wuling jako Wuling LZW6370[10].
W 2010 roku Daihatsu Zebra zostało wykorzystane przez włoskie przedsiębiorstwa FAAM oraz Magneti Marelli do celu budowy prototypu dwóch samochodów dostawczych o napędzie w pełni elektrycznym[11], nadając mu inne wypełnienie reflektorów.
Silniki
- L4 1.3l
- L4 1.5l
- L4 1.6l
Przypisy
- ↑ a b c Daihatsu Zebra, Perjalanan Salah Satu Perintis Minibus di Indonesia. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Daihatsu, Rajanya Mobil Tiga Silinder di Indonesia. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Mengenal Sejarah Produk Minivan Daihatsu. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Nostalgia Daihatsu Zebra Espass, Minibus yang Punya Bentuk Aerodinamis. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Daihatsu Zebra Espass S91 / S92. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ a b Daihatsu Stop Produksi Zebra. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Pusing Daihatsu Zebra Espass Sering Mogok? Penyebabnya Karena Ini. [dostęp 2021-04-19]. (indonez.).
- ↑ Daihatsu Citivan. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).
- ↑ Daihatsu Hijet Maxx. [dostęp 2021-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-19)]. (ang.).
- ↑ History: the Wuling LZW6370A minivan from China. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).
- ↑ FAAM Ecomile. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).