Dysk z Fajstos
Dysk z Fajstos – gliniany dysk o średnicy około 16 cm i grubości około 1,2 cm, datowany na okres między 1650 a 1600 rokiem p.n.e. Odnaleziony został w 1908 roku w ruinach pałacu z czasów kultury minojskiej w Fajstos przez włoskiego archeologa Luigi Perniera[1]. Obecnie jest eksponowany w Muzeum Archeologicznym w Heraklionie.
Dysk pokryty jest obustronnie ciągiem napisów w postaci ideogramów, spiralnie odchodzących ze środka ku obrzeżu dysku. Spośród 241[2] odciśniętych stemplem[3] symboli rozróżniono 45 różnych znaków, przedstawiających głowy ludzkie, naczynia, narzędzia, okręty[4]. Linie dzielą dysk na 31 sekcji na stronie A i na 30 na stronie B[5], z których każda składa się od trzech do pięciu znaków.
Symbole te przypominają pismo linearne A[6]. Jedna z hipotez głosi, że napis jest w języku greckim.
Wielokrotnie podejmowano próby odcyfrowania dysku. M.in. w 1931 F.G. Gordon uznał, że tekst ten brzmi:
„pan kroczący na skrzydłach po spokojnej ścieżce, gwiazd pogromca, spieniona zatoka, pogromca małych rekinów na pełzającym kwiecie; pan, pogromca końskiej skóry (lub powierzchnię skały), pies wspinający się po ścieżce, pies przechylający łapą dzbany z wodą, wdrapujący się po krętej ścieżce, wysuszający bukłak...”
W 1948 grecki uczony K.D. Ktistopoulos ogłosił swoją wersję:
Pan Najwyższy – bóstwo, tronów mocarnych gwiazda,
Pan Najwyższy – słów pociechy delikatność,
Pan Najwyższy – proroctw dawca,
Pan Najwyższy – jaj białko.
Jedną z prób podjął Benon Szałek, wysuwając przypuszczenie, że napis rozpoczyna się na brzegu krążka i biegnie spiralnie ku środkowi. Uznał ponadto, że dysk został zapisany w archaicznym języku greckim, a jego treścią jest modlitwa[7].
W 2008 roku amerykański historyk sztuki dr Jerome Martin Eisenberg ogłosił, że dysk z Fajstos to fałszerstwo. Na łamach czasopisma „Minerva” opublikował artykuł, w którym stwierdził, że dysk z Fajstos to oszustwo archeologa, który go odnalazł. Zdaniem Eisenberga znaki na dysku są chaotyczne i niejednorodne, a Luigi Pernier dokonał tego fałszerstwa, ponieważ chciał zdobyć sławę[8].
Tekst
(A1) | (A2) | (A3) | (A4) |
(A5) | (A6) | (A7) | (A8) [.] |
(A9) | (A10) | (A11) | (A12) |
(A13) | (A14) | (A15) | (A16) |
(A17) | (A18) | (A19) | (A20) |
(A21) | (A22) | (A23) | (A24) |
(A25) | (A26) | (A27) | (A28) |
(A29) | (A30) | (A31) | |
(B1) | (B2) | (B3) | (B4) |
(B5) | (B6) | (B7) | (B8) |
(B9) | (B10) | (B11) | (B12) |
(B13) | (B14) | (B15) | (B16) |
(B17) | (B18) | (B19) | (B20) |
(B21) | (B22) | (B23) | (B24) |
(B25) | (B26) | (B27) | (B28) |
(B29) | (B30) |
Zobacz też
Zobacz multimedia związane z tematem: Dysk z Fajstos |
- pismo linearne B
Przypisy
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa 1985, s. 270.
- ↑ Nancy H. Demand, The Mediterranean Context of Early Greek History, Chichester 2011, s. 135.
- ↑ Dysk z Fajstos, Fenomenalna podróbka?, Pismo linearne B i pisma pokrewne
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej, red. Zdzisław Piszczek, Warszawa 1966, s. 244.
- ↑ Brak pewności którą ze stron uznać za awers, a także w jakim kierunku należy czytać napis.
- ↑ PiotrP. Cieśliński PiotrP., 6 historycznych tekstów, których nie udało się dotąd rozszyfrować [online], wyborcza.pl, 3 sierpnia 2017 [dostęp 2017-08-03] .
- ↑ Aleksander Kondratow Zaginione cywilizacje 1988 s.186, przypis do wydania polskiego.
- ↑ MirosławM. Gajer MirosławM., Analiza zagadnień związanych z próbami odczytania dysku z Fajstos w kontekście występowania na jego powierzchni zagadkowych wzorów geometrycznych, „Lingwistyka Stosowana” (3/2017), 2017, s. 39-46 .
- p
- d
- e
Alfabetyczne |
| ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Spółgłoskowe (abdżady) | |||||||||||
Półalfabetyczne | |||||||||||
Alfabetyczno-sylabiczne (abugidy) |
| ||||||||||
Sylabiczne |
| ||||||||||
Logograficzne |
| ||||||||||
Nieodczytane (nieznana struktura) |
| ||||||||||
Protopisma | |||||||||||
Alfabety fonetyczne | |||||||||||
Pseudoalfabety | |||||||||||
Zapis liczb | |||||||||||
Projekty ideograficzne |
|
- DSDE: Phaistosskiven