Dzięcioł północny
Picoides arcticus[1] | |||
(Swainson, 1832) | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | dzięcioły | ||
Plemię | Melanerpini | ||
Rodzaj | Picoides | ||
Gatunek | dzięcioł północny | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Dzięcioł północny[4] (Picoides arcticus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Występowanie i biotop
Zasięg występowania obejmuje Kanadę, północną i zachodnią część Stanów Zjednoczonych oraz Alaskę[2][5]. Zasiedla lasy iglaste otoczone rozlewiskami, gdzie występuje dużo martwych drzew (zwłaszcza sosen)[6].
Morfologia
Długość ciała 23[7]–24 cm[6], rozpiętość skrzydeł 40–42 cm[7]. Masa ciała 61–88 g[7].
Upierzenie grzbietu i skrzydeł czarne z białymi rozjaśnieniami[6]. U samców żółta plama na wierzchu głowy[6]. Ptaki młode z upierzeniem bardziej brązowym i mniej wyraźnym czarno-białym wzorem na spodzie ciała[6].
Ekologia i zachowanie
Tryb życia
Ptaki często przebywają w grupach (w sprzyjających warunkach pary gniazdują w niewielkiej odległości od siebie)[6]. W poszukiwaniu pokarmu co jakiś czas stada dzięciołów północnych przemieszczają się dalej na południe[6].
Pożywienie
Pokarm stanowią bezkręgowce (głównie żerujące w drewnie larwy chrząszczy[8]) oraz rośliny m.in. orzechy[6].
Lęgi
Samica składa 2–6 białych jaj do gniazda w dziupli[6]. Młode są w pełni opierzone po 22–26 dniach od wyklucia[8].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzięcioła północnego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 1,7 miliona osobników[8]. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3][8].
Przypisy
- ↑ Picoides arcticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Black-backed Woodpecker (Picoides arcticus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ a b c Picoides arcticus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (Wersja: 2020-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-10-22].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-10-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i DavidD. Alderton DavidD., Encyklopedia ptaków świata, Warszawa: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 125, ISBN 978-83-8172-650-4 (pol.).
- ↑ a b c Black-backed Woodpecker Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-10-22]. (ang.).
- ↑ a b c d Black-backed Woodpecker Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-10-22]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Britannica: animal/black-backed-three-toed-woodpecker
- SNL: svartryggspett
- GBIF: 2477774
- identyfikator iNaturalist: 17694
- ITIS: 178250
- NCBI: 165739
- CoL: 4HQFB