Joseph Henry
Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1797 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 13 maja 1878 | ||
Zawód, zajęcie | fizyk | ||
|
Joseph Henry (ur. 17 grudnia 1797 w Albany, zm. 13 maja 1878 w Waszyngtonie[1]) – amerykański fizyk.
Życiorys
Był profesorem College of New Jersey (obecnie Uniwersytet w Princeton). Niezależnie od Faradaya odkrył zjawisko indukcji elektromagnetycznej i samoindukcji, jednak w publikacji wyników został przez Faradaya uprzedzony. Usprawnił elektromagnes, stosując (jako pierwszy) drut izolowany, dzięki czemu mógł nawijać na rdzeń wiele zwojów i nie następowało między nimi przebicie. Stosując tę technikę, skonstruował dla Uniwersytetu Yale najsilniejszy wówczas elektromagnes (mogący unieść 1040 kg). W 1831 zbudował jedno z pierwszych urządzeń wykorzystujących elektryczność do generowania ruchu.
W 1848 wraz ze Stephenem Alexandrem stwierdził, że plamy słoneczne są chłodniejsze od ich otoczenia. Badał również zjawiska związane z akustyką pomieszczeń, na przykład pogłos.
W latach 1846–1878 był sekretarzem Instytutu Smithsona.
Upamiętnienie
Od jego nazwiska jednostkę indukcyjności w układzie SI nazwano henr (H).
Przypisy
- ↑ Henry Joseph, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-08] .
- p
- d
- e
nazwy jednostek podstawowych |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
nazwy jednostek pochodnych |
|
- PWN: 3911040
- Britannica: biography/Joseph-Henry
- Treccani: joseph-henry
- NE.se: joseph-henry
- SNL: Joseph_Henry
- VLE: joseph-henry
- Catalana: 0032415
- DSDE: Joseph_Henry
- Hrvatska enciklopedija: 25032
- Scopus: 24593957200