Melchior Jan Kochnowski
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data urodzenia | 13 stycznia 1720 | |
Data śmierci | 30 kwietnia 1788 | |
Biskup pomocniczy chełmski | ||
Okres sprawowania | 1775–1788 | |
Wyznanie | katolicyzm | |
Kościół | ||
Prezbiterat | 10 sierpnia 1745 | |
Nominacja biskupia | 17 lipca 1775 | |
Sakra biskupia | 22 października 1775 | |
Odznaczenia | ||
Data konsekracji | 22 października 1775 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Warszawa | ||||||
Miejsce | |||||||
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy | Jan Alojzy Aleksandrowicz | ||||||
|
Melchior Jan Kochnowski (ur. 13 stycznia 1720[1][2] w Szczekocinach, zm. 30 kwietnia 1788) – rektor Akademii Zamojskiej w l. 1758–1762 i 1766–1768, biskup pomocniczy chełmski od 1781 roku, biskup tytularny Dionysias, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski w 1762 roku, kanonik kapituły zamojskiej w 1745 roku[3].
Życiorys
Syn Jana Kochnowskiego i Anny z domu Jarmund. Studiował w Akademii Krakowskiej (wpisany w 1735), gdzie uzyskał stopień bakałarza (15 listopada 1738). Od 1739 r. był profesorem w Akademii Zamojskiej. W 1741 r. uzyskał doktorat z filozofii. W Akademii Zamojskiej wykładał poetykę, następnie retorykę, dialektykę (1743–1746), wymowę (1747–1751), prawo kanoniczne (1758–1762). W 1749 r. wizytował kolonię akademicką w Ołyce. Został doktorem obojga praw oraz dziekanem wydziału, wicekanclerzem i rektorem Akademii Zamojskiej (1758–1762 i 1766–1768). Był wychowawcą dzieci Franciszka Salezego Potockiego.
Sprawował następujące urzędy kościelne: kanonik, kustosz kolegiaty zamojskiej, archidiakon katedralny i oficjał generalny chełmski. W roku 1775 został mianowany biskupem pomocniczym chełmskim z tytułem biskupa dionizeńskiego (Dionysiensis). Konsekracji dokonał bp Antoni Onufry Okęcki 22 października 1775 w kolegiacie warszawskiej. Melchior Jan Kochnowski objął prepozyturę w Turobinie w 1783 r., zaś z ramienia kapituły katedralnej chełmskiej był deputatem na Trybunał Główny Koronny w Piotrkowie (1787).
Z uwagi na zaangażowanie polityczne ówczesnego ordynariusza – biskupa Macieja Garnysza, który stale przebywał w Warszawie – samodzielnie zarządzał diecezją chełmską. W dużej mierze czynił to już wcześniej, m.in. jako oficjał udzielił dyspensy (indultu) na ślub bez zapowiedzi Szczęsnego Potockiego z Gertrudą Komorowską (1770)[4].
Znany z pracowitości, co potwierdzają m.in. liczne publikacje, wizytacje duszpasterskie i konsekracje kościołów na terenie diecezji.
Bibliografia
- Stanisław Tworek, Kochnowski Melchior Jan, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XIII, s. 217-218.
Linki zewnętrzne
- Twórczość Melchiora Jana Kochnowskiego w Bibliografii Polskiej Estreichera, T. 19/III/08, s. 374-377
- Melchior Jan Kochnowski w catholic-hierarchy.org
Przypisy
- ↑ 1719 r. „Teka Zamojska. Kwartalnik poświęcony zagadnieniom regionalnym”, z. 2: 1939. [dostęp 2011-04-28].
- ↑ 12 stycznia 1720Kazimierz Stołecki: Znani ludzie i ich związki z miastem. [dostęp 2011-04-28]. Adam Konderak: Biskupi chełmscy i chełmsko-lubelscy. Zwierciadło Chełmskie, X 1990-I 1991. [dostęp 2011-04-28].
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 207.
- ↑ Jerzy Łojek: Dzieje zdrajcy. Katowice: „Śląsk”, 1988, s. 37. ISBN 83-216-0759-4.
Linki zewnętrzne
- Dzieła Melchiora Jana Kochnowskiego w bibliotece Polona
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|
- p
- d
- e
(1595-1784) |
|
---|---|
(od 2021) |