SU-5
SU-5-1 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ pojazdu | |||
Trakcja | gąsienicowa | ||
Załoga | 6 osób | ||
Historia | |||
Prototypy | 1934–1936 | ||
Produkcja | 1936 | ||
Wycofanie | około 1941 | ||
Egzemplarze | 30 (12 - SU-5-1 i 18 SU-5-2) | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | silnik gaźnikowy T-26 o mocy 90 KM | ||
Transmisja | mechaniczna | ||
Poj. zb. paliwa | 262 l | ||
Pancerz | stalowy, o grubości 10-15 mm | ||
Długość | 4,84 m | ||
Szerokość | 2,44 m | ||
Wysokość | 2,51 m | ||
Prześwit | 0,38 m | ||
Masa | 10,2 t | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 30 km/h | ||
Zasięg pojazdu | 170 km (po drodze) | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) | 0,8 m | ||
Rowy (szer.) | 1,8-2,0 m | ||
Ściany (wys.) | 0,75 m | ||
Kąt podjazdu | 40° | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 x armata dywizyjna wz. 1902 lub wz. 1902/30 kalibru 76,2 mm (SU-5-1) 1 x haubica wz. 1910/30 kalibru 122 mm (SU-5-2) 1 x moździerz wz. 1931 kalibru 152 mm (SU-5-3) | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR | |||
|
SU-5 – radzieckie działo samobieżne zbudowane na zmodyfikowanym podwoziu czołgu T-26. Używane w wojskach pancernych Armii Czerwonej jako sprzęt eksperymentalny. Produkowane w trzech wersjach i z tego powodu znane jako Małyj tripleks.
Historia
W latach 1933–1937 władze ZSRR planowały wprowadzenie do uzbrojenia działa zbudowanego z wykorzystaniem podzespołów czołgu T-26, wyposażonego w kilka rodzajów dział artyleryjskich – armatę, haubicę i działo piechoty. Działa miały znaleźć się w oddziałach wsparcia wojsk zmechanizowanych i konnicy.
W latach 1934–1936 pod kierunkiem S. Ginzburga, przy współpracy P. Sjaczentowa i L. Trojanowa w biurze konstrukcyjnym Fabryki Nr 185 opracowano działo samobieżne SU-5. Podwozie działa zbudowano z wykorzystaniem skróconego kadłuba czołgu T-26. Z czołgu tego pochodził także układ jezdny, przeniesienia mocy i silnik. W odróżnieniu od T-26 silnik zamocowany był nie z tyłu kadłuba, ale tuż za stanowiskiem kierowcy. Za silnikiem na kadłubie umieszczono opancerzoną nadbudówkę mieszczącą uzbrojenie. W czasie prowadzenia ognia pojazd był podpierany dwoma lemieszami przymocowanymi do wysięgników przymocowanych z tyłu pojazdu. Na tych samych wysięgnikach umieszczono także koła napinające. Załoga działa składała się z sześciu osób. W czasie jazdy mechanik-kierowca znajdował się na swoim stanowisku, a reszta załogi siedziała na siedzeniach przymocowanych do błotników. W czasie strzelania w pojeździe znajdowali się celowniczy i zamkowy, reszta załogi obsługiwała działo z ziemi. Ponieważ w pojeździe przewożono zaledwie 4-5 naboi działo miało współpracować z pojazdem amunicyjnym wykorzystującym te same podwozie.
W 1935 roku zbudowano 15 pojazdów prototypowych, po 5 w każdej z trzech planowanych wersji. Były to:
- SU-5-1 – uzbrojone w armatę dywizyjną wz. 1902 lub wz. 1902/30 kalibru 76,2 mm. Działo miało kąt ostrzału w pionie -40 do +60°, w poziomie 30°, szybkostrzelność 6 strz/min i donośność 6400-13200 m.
- SU-5-2 – uzbrojone w haubicę wz. 1910/30 kalibru 122 mm. Działo miało kąt ostrzału w pionie -40 do +60°, w poziomie 30°, szybkostrzelność 6 strz/min i donośność 8900 m.
- SU-5-3 – uzbrojone w 152 mm moździerz wz. 1931 kalibru 152 mm. Działo miało kąt ostrzału w pionie -0 do +70°30', w poziomie 30° i donośność 5000 m.
W 1936 roku odbyły się próby wojskowe działa we wszystkich wersjach. Po ich zakończeniu pomimo uznania, ż podwozie jest przeciążone rekomendowano przyjęcie ich do uzbrojenia, zalecając przy tym zwiększenie zapasu przewożonej amunicji. Według planów w 1936 roku miało powstać 30 dział SU-5, w tym 12 SU-5-1 i 18 SU-5-2. Produkcji SU-5-3 nie rozpoczęto prawdopodobnie z uwagi na to, że było wyposażone w importowane działo (moździerz wz. 1931 był produkowaną na zamówienie ZSRR wersją 15 cm schweres Infanteriegeschütz 33). W 1936 prawdopodobnie nie wyprodukowano wszystkich planowanych dział. Prawdopodobnie nie powstało także 50 dział, których budowę planowano w 1937 roku. Z budowy dalszych dział SU-5 zrezygnowano, ponieważ uznano, że ich rolę mogą pełnić czołgi artyleryjskie T-26-4 i BT-7A.
Służba
Wyprodukowane SU-5 zostały skierowane do jednostek wojskowych jako sprzęt eksperymentalny. Pojedyncze egzemplarze tych dział były używane bojowo podczas walk nad jeziorem Chasan, agresji na Polskę, a prawdopodobnie także wojny zimowej. 1 grudnia 1940 roku Armia Czerwona posiadała jeszcze 25 SU-5, z czego 11 na Froncie Dalekowschodnim, 6 w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, 4 w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym i 4 w Zachodnim Okręgu Wojskowym.
Bibliografia
- Janusz Magnuski. Lekkie działa samobieżne 76 mm dla wsparcia ogniowego sowieckiej piechoty. Cz. I. Przedwojenne eksperymenty. „Nowa Technika Wojskowa”. 2000. nr 9. s. str. 29-32. ISSN 1230-1655.
Linki zewnętrzne
- rkkaww2.armchairgeneral.com (galeria zdjęć)
- p
- d
- e
Czołgi lekkie | |
---|---|
Czołgi średnie | |
Czołgi ciężkie | |
Działa samobieżne | |
Samochody pancerne | |
Samochody ciężarowe | |
Ciągniki artyleryjskie |
|
Samochody osobowe i motocykle | |
Inne pojazdy | |
Prototypy i pojazdy doświadczalne |