Vicenza
gmina | |||||
| |||||
Państwo | Włochy | ||||
---|---|---|---|---|---|
Region | Wenecja Euganejska | ||||
Prowincja | Vicenza | ||||
Kod ISTAT | 024116 | ||||
Powierzchnia | 80 km² | ||||
Populacja (2004) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość | 1325,9 os./km² | ||||
Numer kierunkowy | 0444 | ||||
Kod pocztowy | 36100 | ||||
Położenie na mapie prowincji Vicenza | |||||
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej | |||||
Położenie na mapie Włoch | |||||
45°33′N 11°33′E/45,550000 11,550000 | |||||
| |||||
| |||||
| |||||
Strona internetowa |
ⓘVicenza ([viˈʧɛnʦa], pol. uproszczona: wiczenca) – miasto i gmina w północno-wschodnich Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Vicenza. Leży u podnóży Alp Weneckich, nad rzeką Bacchiglione w dorzeczu Brenty, w odległości ok. 60 km na zachód od Wenecji i ok. 200 km na wschód od Mediolanu.
W grudniu 2008 Vicenza liczyła 115 000 mieszkańców, a jej obszar metropolitalny 270 000 osób.
Vicenzę rozsławił przede wszystkim XVI-wieczny renesansowy architekt Andrea Palladio. Do jego tradycji nawiązują dzieła Vincenza Scamozzi. Poza ich budowlami istnieje tu wiele innych zabytków sztuki z różnych epok, co czyni miasto celem turystyki kulturalnej.
W Vicenzy znajduje się amerykańska baza wojskowa Ederle.
Historia
Dzieje miasta sięgają starożytności. Pierwsza osada powstała między 11 a 7 wiekiem p.n.e. Obszar ten zamieszkiwali Euganejczycy, później (w III – II w. p.n.e.) Wenetowie. Kultura Wenetów wykazywała wpływy Etrusków i Greków. Byli oni sprzymierzeńcami Rzymu w walce przeciwko Galom. W późniejszym okresie ulegli romanizacji (latynizacji). W 49 p.n.e. mieszkańcy Vicetii lub Vincentii (nazwa miasta oznacza „zwycięstwo”) otrzymali obywatelstwo rzymskie. Miasto leżało przy ważnej drodze z Mediolanu do Akwilei, jednak pozostawało w cieniu Patavium (Padwy). Był tu teatr i akwedukt. Z tamtych czasów pozostały trzy mosty przez rzeki Bacchiglione i Retrone oraz pojedyncze łuki akweduktu obok Porta Santa Croce.
U schyłku cesarstwa zachodniorzymskiego miasto przeżywało najazdy Herulów, Wandalów, Wizygotów i Hunów. Ostrogoci zdobyli Vicenzę w 489. Później przeszła pod panowanie Bizancjum i wcielone do egzarchatu Rawenny. W VI w. (prawdopodobnie w 569) zdobyli je Longobardowie i włączyli do swego królestwa, w którym pozostawało aż do jego podboju przez Karola Wielkiego.
W 899 Vicenza została zniszczona przez Madziarów.
W 1001 cesarz Otton III przekazał władzę nad miastem biskupowi, ale wkrótce Vicenza osiągnęła niezależność. W 1167 przystąpiła do Ligi Lombardzkiej, walczącej z cesarzem Fryderykiem I. Po zawarciu pokoju Liga rozpadła się na zwalczające się frakcje.
W czasie walk reaktywowanej Ligi Lombardzkiej z cesarzem Fryderykiem II podesta Alberico da Romano (wybrany w 1230) raz był po stronie gwelfów a raz gibelinów, podobnie jak jego brat Ezzelino III da Romano z Treviso.
W latach 1311–1387 Vicenzą rządził ród Della Scala (Scaligeri) z Werony. Po przejściowych rządach Viscontich z Mediolanu, miasto w 1404 przeszło pod panowanie Wenecji (1404–1797).
W połowie XVI wieku Vicenza była kandydatką na siedzibę soboru, który ostatecznie odbył się w Trydencie.
Również w XVI w. tworzył w mieście i okolicy renesansowy architekt Andrea Palladio.
Po wojnach napoleońskich Vicenza wraz z Wenecją przypadła Austrii. W 1866 weszła w skład Królestwa Włoch.
W czasie I i II wojny światowej w rejonie Vicenzy toczyły się ciężkie walki. W latach 1944–1945 miasto było bombardowane. Zniszczone zostały m.in. dwa teatry. Zginęło 2000 osób.
Po wojnie, w czasie włoskiego „cudu gospodarczego” Vicenza stała się jednym z najbogatszych miast włoskich.
Od 1990 znajduje się tu filia Uniwersytetu Padewskiego – Instytut Inżynierii Zarządzania w Vicenza.
Ludzie związani z Vicenzą
- Aulus Caecina Alienus (I w.) – generał rzymski, kwestor Hispania Baetica w 68
- Augustyn Luciani (zm. 1493) – biskup czeskich utrakwistów
- Niccolò Leoniceno (Nicolo Leoniceno, Nicolaus Leoninus, Nicolaus Leonicenus Vicentinus, Nicolo Lonigo, Nicolò da Lonigo da Vincenza) (1428–1524) – włoski przyrodnik i humanista
- Valerio Belli (Valerio Vicentino) (1468–1546) – medalierz, miedziorytnik i twórca intaglio
- Gian Giorgio Trissino (1478–1550) – poeta i językoznawca
- Francesco Chieregati (1479–1539) – nuncjusz apostolski w Anglii, Hiszpanii, Portugalii, biskup Teramo-Atri
- św. Kajetan (1480-1547) prezbiter i założyciel zakonu Teatynów.
- Luigi Da Porto (1485–1529) – pisarz i historyk, znany jako autor Romea i Julii, będącej inspiracją dla Szekspira
- Antonio Pigafetta (1491–1534) – włoski podróżnik i kronikarz, uczestnik wyprawy Magellana
- Andrea Palladio (1508–1580) – architekt
- Nicola Vicentino (1511–1575 lub 1576) – kompozytor i teoretyk muzyki
- Vincenzo Scamozzi (1548–1616) – architekt
- Giacomo Zanella (1820–1888) – poeta
- Adolfo Farsari (1841–1898) – włoski fotograf, pracujący w Japonii
- Antonio Fogazzaro (1842–1911) – pisarz i poeta
- Maria Bertilla Boscardin (1888–1922) – zakonnica i pielęgniarka, kanonizowana w 1961
- Tullio Campagnolo (1901–1983) – włoski kolarz, wynalazca i producent rowerów
- Roberto Busa (1913–2011) – jezuita, ksiądz, pionier użycia komputerów do analizy lingwistycznej tekstu, autor Index Thomisticus
- Mariano Rumor (1915–1990) – włoski polityk
- Luigi Meneghello (1922–2007) – pisarz i nauczyciel akademicki
- Flo Sandon’s (Mammola Sandon) (1924–2006) – włoska piosenkarka
- Goffredo Parise (1929–1986) – pisarz i dziennikarz
- Federico Faggin (ur. 1941) – fizyk i przedsiębiorca
- Sonia Gandhi (ur. 1946) – indyjska działaczka polityczna
- Paolo Rossi (ur. 1956) – włoski piłkarz
- Massimo Biasion (ur. 1958) – kierowca wyścigowy
- Gelindo Bordin (ur. 1959) – włoski lekkoatleta, maratończyk
- Roberto Baggio (ur. 1967) – włoski piłkarz
- Amy Adams (ur. 1974) – amerykańska aktorka
Zabytki
Historyczne centrum miasta zostało wpisane w 1994 r. na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Zabytki sakralne
- Katedra (XIII – XVI w.)
- Kościół Santi Felice e Fortunato(X, XII w.)
- Sanktuarium Matki Bożej z Monte Berico
- Kościół Santa Maria in Araceli (projekt wykonał prawdopodobnie Guarino Guarini)
- Kościół San Vincenzo
Budowle świeckie
- Budowle A. Palladia:
- Basilica Palladiana
- Palazzo del Capitaniato
- Palazzo Chiericati
- Palazzo Barbaran da Porto
- Casa Cogollo
- Palazzo Porto
- Palazzo Porto in piazza Castello
- Palazzo Thiene Bonin Longare
- Palazzo Valmarana
- Arco delle Scalette
- Teatro Olimpico
- Wille: La Rotonda, Villa Gazzotti, Villa Trissino a Cricoli
Zdjęcia zabytków Vicenzy
- Piazza dei Signori
- Panorama historycznego centrum miasta
Zabytki sakralne
- Katedra
- Kościół San Vincenzo
- Kościół Santa Maria in Araceli
- Sanktuarium Madonna di Monte Berico
Dzieła A. Palladia
- Basilica Palladiana
- Palazzo del Capitanio
- Palazzo Chiericati
- Palazzo Valmarana
- Teatro olimpico
- La Rotonda
Miasta partnerskie
- p
- d
- e
Abruzja | |
---|---|
Apulia | |
Basilicata | |
Dolina Aosty[B] |
|
Emilia-Romania | |
Friuli-Wenecja Julijska[B] | |
Kalabria | |
Kampania | |
Lacjum | |
Liguria | |
Lombardia | |
Marche | |
Molise | |
Piemont | |
Sardynia[B] | |
Sycylia[B] | |
Toskania | |
Trydent-Górna Adyga[B] | |
Umbria | |
Wenecja Euganejska |
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Miasto metropolitalne.
- ↑ a b c d e Region autonomiczny.
- ↑ a b c d Regionalny organ decentralizacyjny ze względu na zniesienie dotychczasowych 4 prowincji (Gorycja, Pordenone, Triest i Udine) ustawą regionalną z 2016 r.
- ↑ Miasto metropolitalne, ale bardziej miasto stołeczne ze względu na to, że jego siedziba (czyli Rzym) posiada status stolicy całych Włoch.
- ↑ a b c d e f Wolne konsorcjum miejskie.
- ↑ a b Prowincja autonomiczna.
- p
- d
- e
- ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią i Ukrainą
- p
- d
- e
- PWN: 3992686
- Britannica: place/Vicenza-Italy
- Treccani: vicenza
- БРЭ: 1917454
- SNL: Vicenza
- Catalana: 0070359
- DSDE: Vicenza