Georges Bidault
Pełne imię i nazwisko Georges-Augustin Bidault
Data i miejsce urodzenia 5 października 1899 Moulins
Data i miejsce śmierci 27 stycznia 1983 Cambo-les-Bains
Przewodniczący Rządu Tymczasowego (głowa państwa) Okres od 24 czerwca 1946 do 16 grudnia 1946
Poprzednik Felix Gouin
Następca Leon Blum
Odznaczenia Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Od lewej: Marcel Housset, Georges Bidault i Dwight Eisenhower (1951) Georges-Augustin Bidault (ur. 5 października 1899 w Moulins, zm. 27 stycznia 1983 w Cambo-les-Bains) – francuski polityk, trzykrotny premier Francji w latach 1946 (przewodniczący rządu i tym samym głowa państwa), 1949–1950 i 1950.
Życiorys Po ukończeniu szkoły jezuickiej brał udział w I wojnie światowej [1] . W 1925 został nauczycielem historii, pracował następnie w Valenciennes , Reims i Lycée Louis-le-Grand w Paryżu [1] .
Przed wojną pracował w chadeckiej gazecie „L'Aube“[1] , gdzie sprzeciwiał się łagodnej wobec Niemiec polityce premiera Daladiera . Podczas kampanii francuskiej został zmobilizowany, a 1 czerwca został wzięty do niewoli i więziony w Stalagu II A. W lipcu 1941 roku został zwolniony i powrócił do Paryża[1] .
W październiku 1941 roku wyjechał do Francji Vichy i zaczął pracować jako nauczyciel w Lycée du Parc w Lyonie [1] .
Podczas okupacji niemieckiej działał w ruchu oporu[1] . W lutym 1942 roku został redaktorem naczelnym podziemnej gazety „Combat ”[1] . W kwietniu tego samego roku na prośbę Jeana Moulina zgodził się pokierować centralnym „Bureau d'Information et de Presse”[1] . W maju 1943 roku opuścił Lyon i wyjechał do Paryża[1] .
Po śmierci Jeana Moulina został wybrany przewodniczącym Krajowej Rady Ruchu Oporu[1] . W 1944 roku brał udział w powstaniu paryskim [2] .
Bidault był ponadto ministrem spraw zagranicznych w pierwszym powojennym rządzie generała Charles’a de Gaulle’a [1] . Był jednym z założycieli chrześcijańsko-demokratycznej partii MRP [2] . W 1949 był prezesem tej partii, a od 1952 był jej honorowym przewodniczącym[1] .
W imieniu Francji podpisał układ z 10 grudnia 1944 o sojuszu i wzajemnej pomocy z ZSRR [3] , zaś w 1947 anglo-francuski Traktat z Dunkierki .
Kilkukrotnie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych i ministra obrony[1] .
W późniejszym okresie – jako zwolennik Algierii Francuskiej – był szefem politycznego skrzydła OAS [1] . W lipcu 1962 z powodu jego działalności związanej z wojną algierską odebrano mu immunitet parlamentarny, przez co wyjechał z Francji i udał się do Brazylii , od 1967 roku przebywał w Belgii , a rok później powrócił do Francji[1] .
Odznaczenia
Przypisy ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Georges BIDAULT [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-10-24] (fr. ) . ↑ a b S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej , Poznań 2013, s. 47. ↑ 10 décembre 1944 – Signature du pacte franco-soviétique . Szablony Georges’a Bidaulta
Pierwszy rząd Charles’a de Gaulle’a (1944–1945)
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
Drugi rząd Charles’a de Gaulle’a (1945–1946)
Rząd Félixa Gouina (1946)
W dniu powstania Félix Gouin Georges Bidault François Billoux Laurent Casanova Ambroise Croizat Francisque Gay André Le Troquer Jean Letourneau Henri Longchambon Edmond Michelet Jules Moch Marius Moutet Marcel Edmond Naegelen Marcel Paul André Philip Robert Prigent François Tanguy-Prigent Pierre-Henri Teitgen Maurice Thorez
Pierwszy rząd Georges’a Bidaulta (1946)
W dniu powstania Georges Bidault François Billoux Ambroise Croizat Édouard Depreux Yves Farge Francisque Gay Félix Gouin Jean Letourneau François de Menthon Jules Moch Marius Moutet Marcel Edmond Naegelen Marcel Paul Robert Prigent Robert Schuman François Tanguy-Prigent Pierre-Henri Teitgen Maurice Thorez Charles Tillon Alexandre Varenne
Pierwszy rząd Paula Ramadiera (1947)
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu Daniel Mayer Robert Prigent Eugène Thomas
Drugi rząd Paula Ramadiera (1947)
Pierwszy rząd Roberta Schumana (1947–1948)
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
Drugi rząd Georges’a Bidaulta (1949–1950)
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
Trzeci rząd Georges’a Bidaulta (1950)
Drugi rząd Henriego Queuille (1950)
Trzeci rząd Henriego Queuille (1951)
Drugi rząd René Plevena (1951–1952)
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu Roger Duchet Camille Laurens
Pierwszy rząd Edgara Faure (1952)
Rząd René Mayera (1953)
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
Pierwszy rząd Josepha Laniela (1953–1954)
Drugi rząd Josepha Laniela (1954)
W dniu powstania Późniejsi członkowie rządu
Współksiążęta episkopalni (1278–1556) Pere d’Urg (1278–1293) Guillem de Montcada (1295–1308) Ramon Trebailla (1309–1326) Arnau de Llordà (Llordat) (1341–1347) Niccoló Capocci (1348–1351) Hug Desbac (Hugó Desbach) (1351–1361) Guillem Arnau i Patau (1362–1364) Pere de Luna (1365–1370) Berenguer d’Erill i de Pallars (1371–1387) Galcerà de Vilanova (1388–1396) Galcerà de Vilanova (1396–1415) Francesc de Tovia (1416–1436) Arnau Roger de Pallars (1437–1461) Jaume de Cardona i Gandia (1462–1466) Roderic de Borja i Escriva (1467–1472) Pere de Cardona (1472–1512) Pere de Cardona (1513–1515) Joan d’Espes (1515–1530) Pedro Jordán de Urries (1532–1533) Francisco de Urríes (1534–1551) Miquel Despuig (1553–1556) Współksiążęta episkopalni (1556–1771) Juan Pérez García de Oliván (1556–1560) Pere de Castellet (1561–1571) Joan Dimes Lloris (1572–1576) Miquel Jeroni Morell (1577–1579) Hug Ambrós de Montcada (1580–1586) Andreu Capella (1587–1609) Bernat de Salba i Salba (1610–1620) Luís Díes de Aux de Armendáriz (1621–1627) Antonio Pérez (1627–1633) Pau Duran (1634–1651) Joan Manuel de Espinosa (1655–1663) Melcior Palau i Bosca (1664–1670) Pere de Copons i de Teixidor (1671–1681) Joan Baptista Desbac i Mortorell (1682–1688) Oleguer de Montserrat i Rufet (1689–1694) Julià Cano i Thebar (1695–1714) Simeó de Guinda y Apéztegui (1714–1737) Jordi Curado y Torreblanca (1738–1747) Sebastià José de Victoria de Emparán de Loyola (1747–1756) Francesc Josep Catalán de Ocón (1757–1762) Francesc Fernández de Xátiva y Contreras (1763–1771) Współksiążęta episkopalni (od 1772)
Hrabiowie Foix Roger Bernard III (1278–1302) Gaston I (1302–1315) Gaston II (1315–1343) Gaston III (1343–1391) Mateusz (1391–1396) Mateusz (1396–1398) Izabela (1398–1413) Archibald (1398–1413) Jan I (1413–1436) Gaston IV (1436–1472) Królowie Nawarry Królowie, cesarze i republikańscy przywódcy Francji
XVIII wiek XIX wiek Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811) Hugues Bernard Maret (1811–1813) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814) Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815) Louis, baron Bignon (1815) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815) Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815) Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818) Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819) Mathieu de Montmorency (1819–1821) François-René de Chateaubriand (1821–1822) Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824) Auguste de La Ferronays (1824–1828) Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829) Joseph-Marie de Portalis (1829) Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829) Victor Louis Victurnien (1829–1830) Louis, baron Bignon (1830) Jean-Baptiste Jourdan (1830) Louis, hrabia Molé (1830) Nicolas Joseph Maison (1830) Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832) Victor, duc de Broglie (1832–1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834) Charles Joseph, comte Bresson (1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835) Victor, duc de Broglie (1835–1836) Adolphe Thiers (1836) Louis, comte Molé (1836–1839) Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839) Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840) Adolphe Thiers (1840) François Guizot (1840–1848) Alphonse de Lamartine (1848) Jules Bastide (1848) Marie Alphonse Bedeau (1848) Jules Bastide (1848) Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849) Alexis de Tocqueville (1849) Alphonse de Rayneval (1849) Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851) Édouard Drouyn de Lhuys (1851) Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851) Jules Baroche (1851) Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852) Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855) Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860) Jules Baroche (1860) Édouard Thouvenel (1860–1862) Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866) Charles, marquis de La Valette (1866) Lionel, marquis de Moustier (1866–1868) Charles, marquis de La Valette (1868–1869) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870) Napoléon, comte Daru (1870) Émile Ollivier (1870) Agenor, duc de Gramont (1870) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870) Charles, comte de Rémusat (1871–1873) Albert, duc de Broglie (1873) Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877) Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877) William Henry Waddington (1877–1879) Charles de Freycinet (1879–1880) Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881) Léon Gambetta (1881–1882) Charles de Freycinet (1882) Charles Duclerc (1882–1883) Armand Fallières (1883) Paul-Armand Challemel-Lacour (1883) Jules Ferry (1883–1885) Charles de Freycinet (1885–1886) Émile Flourens (1886–1888) René Goblet (1888–1889) Eugène Spuller (1889–1890) Alexandre Ribot (1890–1893) Jules Develle (1893) Jean Casimir-Perier (1893–1894) Gabriel Hanotaux (1894–1895) Marcellin Berthelot (1895–1896) Léon Bourgeois (1896) Gabriel Hanotaux (1896–1898) Théophile Delcassé (1898–1905) XX wiek XXI wiek
Ministrowie obrony Francji
Ministrowie wojny (1791-1940) Ministrowie wojnyFrancji Vichy (1940-1944) Komisarze wojenniWolnej Francji (1941-1944) Minister obrony (od 1944)
ISNI : 0000000108574453 VIAF : 51758050 LCCN : n85124120 GND : 118663003 BnF : 12317811q SUDOC : 032079044 SBN: DDSV079116 NLA : 49885905 NTA : 070290628 BIBSYS : 90958837 CiNii: DA11452343 PLWABN: 9810540333105606 NUKAT : n2005117415 J9U : 987007273365605171