Honda MH02
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Producent | Honda | ||
Typ | samolot eksperymentalny | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 5 marca 1993 | ||
Lata produkcji | 1992 | ||
Liczba egz. | 1 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 × Pratt & Whitney JT15D1 | ||
Ciąg | 5.9 kN | ||
Wymiary | |||
Długość | 11250 mm | ||
Szerokość kadłuba | 11240 mm | ||
Wysokość | 4180 mm | ||
Masa | |||
Startowa | 3600 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 654 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
Liczba miejsc | |||
6 | |||
|
Honda MH02 – japoński, doświadczalny samolot dyspozycyjny,zbudowany we współpracy z Uniwersytetem Stanowym Missisipi. Była to pierwsza na świecie dyspozycyjna maszyna zbudowana w całości z kompozytów.
Historia
Pomimo tego, że już w 1962 roku założyciel firmy Sōichirō Honda podjął decyzję o wejściu na rynek małych samolotów dyspozycyjnych, to przez kolejnych kilka dekad, japoński koncern znany był przede wszystkim z produkcji samochodów i motocykli. Nie porzucono jednak całkowicie planów związanych z lotnictwem. W 1986 roku rozpoczęto w KK Honda Gijutsu Kenkyūjo (Honda Research and Development Co., Ltd., - Honda R&D) prace badawczo-rozwojowe w zakresie budowy samolotów, konstrukcji silników odrzutowych oraz potencjalnego zastosowania w budowie samolotów materiałów kompozytowych. Prace prowadzono w zależnym od Honda R&D ośrodku Wakō Kiso Gijutsu Kenkyū Sentā (Wako Fundamental Technology Research Center). W 1984 roku prace w Honda R&D podjął Michimasa Fujino, który rok wcześniej ukończył studia na wydziale inżynierii lotniczej Uniwersytetu Tokijskiego. Fujino zaprojektował kompozytowe skrzydła i usterzenie, które sprawdzono w locie dzięki odpowiednio zmodyfikowanemu samolotowi Beechcraft Bonanza. Maszyna otrzymała oznaczenie MH-01. Pozytywny efekt prób pozwolił pójść dalej i zaprojektować maszynę dyspozycyjną, w całości zbudowaną z kompozytów. Efektem prac był samolot oznaczony jako MH-02. Samolot do swojego pierwszego lotu wzbił się 5 marca 1993 roku. Nie planowano uruchomienia produkcji seryjnej, MH-02 miał być jedynie demonstratorem technologii, wykorzystanych później w kolejnym projekcie inżyniera Fujino, dyspozycyjnym HondaJet. MH-02, do czasu zakończenia prób, spędził w powietrzu 170 godzin[1].
Konstrukcja
MH-02 był ośmiomiejscowym górnopłatem z usterzeniem w kształcie litery T i skrzydłami o ujemnym skosie (-12° w 25% cięciwy skrzydła). Maszyna napędzana była dwoma silnikami turboodrzutowymi Pratt & Whitney Canada JT15D1, które zamontowano nad skrzydłami samolotu. Skrzydła wyposażone w trójszczelinowe klapy[1].
Przypisy
- p
- d
- e