PWS-6
Dane podstawowe | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | |||
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe | ||
Załoga | 2 (pilot, obserwator) | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1930 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Škoda-Wright Whirlwind J5 | ||
Moc | 220 KM (162 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 9,60 m | ||
Długość | 6,98 m | ||
Wysokość | 2,95 m | ||
Powierzchnia nośna | 25,00 m² | ||
Masa | |||
Własna | 800 kg | ||
Startowa | 1 175 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 186 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 5,85 m/s | ||
Pułap | 4 530 m | ||
Zasięg | 640 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
nie zamontowano | |||
Użytkownicy | |||
Polska | |||
|
PWS-6 – polski samolot towarzyszący. Opracowany i zbudowany w 1930 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej.
Historia
Pod koniec 1929 roku inżynierowie Aleksander Grzędzielski i August Bobek-Zdaniewski z Podlaskiej Wytwórni Samolotów rozpoczęli projektowanie udoskonalonej wersji samolotu PWS-5t2. Układ nowej konstrukcji oparli na doświadczeniach uzyskanych przy samolotach PWS-5 i PWS-12. Projekt został ukończony na początku 1930 roku, otrzymał on nazwę PWS-6. Na polecenie dyrektora wytwórni rozpoczęto budowę prototypu, który ukończono jesienią 1930 roku.
Prototyp samolotu PWS-6 był samolotem dwupłatowym o konstrukcji drewnianej. W odróżnieniu od samolotu PWS-5t2 miał grubszy kadłub i zaokrąglone końce płatów i usterzenia. Samolot ten jako pierwszy w Polsce posiadał skrzela (sloty) i to automatyczne. Podczas lotu skrzela szczelnie przylegały do płata nie wystając poza jego obrys. Przy zwiększeniu kąta natarcia płata (zadzieranie przodu kadłuba do góry), co ma miejsce w trakcie lądowania, wyssane skrzela otwierały się samoistnie przeciwdziałając przepadnięciu.
Pod koniec 1930 roku pilot fabryczny Franciszek Rutkowski dokonał oblotu prototypu samolotu PWS-6. Podczas prób w locie prototyp spisywał się bardzo dobrze. W połowie 1931 roku został poddany próbom w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa w Warszawie, gdzie uzyskał dobrą opinię, znacznie przewyższającą ocenę samolotu PWS-5t2. Dzięki dobrej wytrzymałości konstrukcji samolot PWS-6 mógł wykonywać akrobację. Z wyłączonym silnikiem samolot łagodnie opadał w locie ślizgowym, a krótki rozbieg i dobieg wymagały zaledwie 50 m.
Mimo udanej konstrukcji i dobrych właściwości pilotażowych, nie podjęto produkcji seryjnej samolotu PWS-6. Wcześniej bowiem podjęto decyzję o seryjnej produkcji dla wojska samolotu Lublin R.XIII, który był przeznaczony do takich samych zadań.
Wyprodukowano tylko jeden prototypowy egzemplarz samolotu PWS-6.
Użycie w lotnictwie polskim
W związku z nie podjęciem produkcji seryjnej samolot ten nie był używany przez lotnictwo polskie, choć jego projekt był opracowany pod kątem zastosowania w lotnictwie wojskowym.
Opis techniczny
Samolot PWS-6 był dwumiejscowym samolotem towarzyszącym, dwupłatem o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o przekroju owalnym miał konstrukcję kratownicową, drewnianą. Pokrycie kadłuba od silnika do ściany ogniowej stanowiła blacha duralowa, dalej do końca pokryty był on płótnem. Z przodu kadłuba na łożu ze spawanych rur stalowych umieszczony był silnik gwiazdowy, osłonięty pierścieniem Townenda, napędzający śmigło dwułopatowe początkowo drewniane, później metalowe. Za ścianą ogniową w kadłubie znajdował się zbiornik paliwa o pojemności 210 litrów. Dalej usytuowane były kolejno odkryte kabiny: najpierw pilota, potem obserwatora. W obu kabinach zamontowano sterownice. Kabinę pilota wyposażono w niezbędny zestaw przyrządów pokładowych, w kabinie obserwatora przewidziano umieszczenie radiostacji i obrotnicy dla karabinu maszynowego. Na końcu kadłuba zamontowane był usterzenie klasyczne o konstrukcji drewnianej, kryte sklejką i płótnem. Statecznik poziomy podparty był zastrzałami, a pionowy usztywniony drutem. Do spodu kadłuba zamocowano trójgoleniowe stałe podwozie główne z amortyzatorami olejowo-powietrznymi. Płozę ogonową wykonano ze stalowej sprężyny piórkowej. Płaty miały kształt prostokątny i zaokrąglone końcówki. Były one dwudźwigarowe, o konstrukcji drewnianej. Pokrycie do pierwszego dźwigara stanowiła sklejka, dalej płótno. Z przodu na górnym płacie znajdowały się wąskie skrzela (sloty) automatyczne angielskiej firmy Handley Page, a na krawędzi spływu powietrza płata dolnego klapolotki.
Bibliografia
- Tadeusz Chwałczyk, Andrzej Glass: Samoloty PWS. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1970, s. 144-145, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 50. ISBN 83-206-0899-6. OCLC 69481850.
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 394-400. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 182-183. OCLC 830596725.
- p
- d
- e
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie
- p
- d
- e