30. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie
30. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 18–29 lutego 1980 roku. W konkursie głównym zaprezentowano 20 filmów pochodzących z 17 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem szwedzkiej aktorki Ingrid Thulin przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, ex aequo amerykańskiemu filmowi Heartland w reżyserii Richarda Pearce’a oraz niemieckiemu filmowi Palermo czy Wolfsburg w reżyserii Wernera Schroetera. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, przyznano włoskiemu filmowi Proszę o azyl w reżyserii Marco Ferreriego[1].
Przebieg festiwalu
Nowym dyrektorem festiwalu został Moritz de Hadeln, który – podobnie jak jego poprzednik Wolf Donner – wprowadził kilka istotnych zmian w funkcjonowaniu imprezy już na samym początku swojej kadencji. De Hadeln powołał komitet doradczy ds. selekcji filmów, zobowiązał się do poszerzenia oferty targów dystrybucyjnych dla branży filmowej[2], podkreślał znaczenie sekcji filmów dla dzieci i młodzieży Kinderfilmfest. Przekonał również Manfreda Salzgebera, założyciela sekcji Forum, do powrotu do Berlina z Amsterdamu i kierowania niezależną sekcją Info-Schau, która po pięciu latach zmieni ostatecznie nazwę na Panorama[3].
W sekcji Forum, obchodzącej 30-lecie istnienia, zaprezentowano łącznie 94 filmy, koncentrując się w tym roku na filmach dokumentalnych i eksperymentalnych, amerykańskim kinie niezależnym oraz kinie brazylijskim. Jednym z najwybitniejszych filmów sekcji był portugalski miniserial Fatalna miłość w reżyserii Manoela de Oliveiry. W sekcji Kinderfilmfest największe wrażenie zrobił szwedzki film Jestem Maria w reżyserii Karstena Wedela[3].
W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa twórczości amerykańskiego reżysera Billy’ego Wildera[4], wywodzącego się z Europy. Ze względu na protesty ze strony ZSRR, organizatorzy retrospektywy usunęli z niej ostatecznie filmy Ninoczka (1939) i Raz, dwa, trzy (1961), gdyż portretowały komunistów w nieprzychylny sposób. Ponadto odbył się także przegląd filmów w technice 3D jako pierwsza retrospektywa „techniczna” w historii festiwalu[3].
Członkowie jury
Konkurs główny
- Ingrid Thulin, szwedzka aktorka – przewodnicząca jury[5]
- Betsy Blair, amerykańska aktorka
- Mathieu Carrière, niemiecki aktor
- Alberto Isaac, meksykański reżyser
- Peter Kern, austriacki aktor i reżyser
- Károly Makk, węgierski reżyser
- Aleksandr Mitta, radziecki reżyser
- Alexandre Trauner, francuski scenograf
- Angel Wagenstein, bułgarski scenarzysta
Selekcja oficjalna
Konkurs główny
Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[6]:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
Zaufać | Bizalom | István Szabó | Węgry |
Les bons débarras | Les bons débarras | Francis Mankiewicz | Kanada |
Proszę o azyl | Chiedo asilo | Marco Ferreri | Włochy |
Zbrodnia w Cuence | El crimen de Cuenca | Pilar Miró | Hiszpania |
Niemcy – blada ojczyzna | Deutschland bleiche Mutter | Helma Sanders-Brahms | RFN |
Dyrygent | Dyrygent | Andrzej Wajda | Polska |
Wróg | Düşman | Zeki Ökten | Turcja |
Heartland | Heartland | Richard Pearce | Stany Zjednoczone |
Taniec kruka | Korpinpolska | Markku Lehmuskallio | Finlandia |
Śmierć na żywo | La mort en direct | Bertrand Tavernier | Francja |
Aksamitki w sierpniu | Marigolds in August | Ross Devenish | Południowa Afryka |
Marmolada rewolucyjna | Marmeladupproret | Erland Josephson | Szwecja |
Moskwa nie wierzy łzom | Москва слезам не верит Moskwa sliezam nie wierit | Władimir Mieńszow | ZSRR |
Palermo czy Wolfsburg | Palermo oder Wolfsburg | Werner Schroeter | RFN |
Cena przeżycia | Der Preis fürs Überleben | Hans Noever | RFN |
Rude Boy | Rude Boy | Jack Hazan i David Mingay | Wielka Brytania |
Solo Sunny | Solo Sunny | Konrad Wolf i Wolfgang Kohlhaase | NRD |
Tranzyt | טרנזיט Transit | Daniel Wachsmann | Izrael |
Wdowa Montiel | La viuda de Montiel | Miguel Littín | Meksyk |
Słodka podróż | Le voyage en douce | Michel Deville | Francja |
Pokazy pozakonkursowe
Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
Kaligula | Caligola | Tinto Brass | Włochy |
Zadanie specjalne | Cruising | William Friedkin | Stany Zjednoczone |
Laureaci nagród
Konkurs główny
- Heartland, reż. Richard Pearce
- Palermo czy Wolfsburg, reż. Werner Schroeter
- Proszę o azyl, reż. Marco Ferreri
- István Szabó – Zaufać
- Renate Krößner – Solo Sunny
- Andrzej Seweryn – Dyrygent
- Berliński Niedźwiedź – Nagroda Rocznicowa
- Ross Devenish – Aksamitki w sierpniu
- Wyróżnienie honorowe
- Rude Boy, reż. Jack Hazan i David Mingay
- Taniec kruka, reż. Markku Lehmuskallio
- Wróg, reż. Zeki Ökten
Konkurs filmów krótkometrażowych
- Głowy, reż. Petr Sís
Pozostałe nagrody
- Nagroda FIPRESCI
- Solo Sunny, reż. Konrad Wolf i Wolfgang Kohlhaase
Polonica
W konkursie głównym kinematografię polską reprezentował film Dyrygent w reżyserii Andrzeja Wajdy. Był to trzeci z ogólnej liczby siedmiu tytułów tego twórcy, który startował w konkursie głównym na Berlinale. Andrzej Seweryn zdobył za rolę w filmie Wajdy Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego aktora jako pierwszy i jak dotychczas jedyny polski aktor. Obecna na festiwalu była również jego filmowa i do niedawna także życiowa partnerka, Krystyna Janda.
Przypisy
- ↑ Prizes & Honours 1980. Berlinale. [dostęp 2018-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-16)]. (ang.).
- ↑ Berlinale Beginnings. Variety. [dostęp 2018-10-05]. (ang.).
- ↑ a b c 30th Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-10-11]. (ang.).
- ↑ Retrospective. Deutsche Kinemathek. [dostęp 2018-10-05]. (ang.).
- ↑ Juries 1980. Berlinale. [dostęp 2018-10-05]. (ang.).
- ↑ Programme 1980. Berlinale. [dostęp 2018-10-11]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona festiwalu
- p
- d
- e
Nagrody w konkursie głównym | |
---|---|
Pozostałe nagrody |
|
Nagrody nieistniejące | |
Edycje |
|